υπήτιον

τὸ, Α

αιχμηρό όργανο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τής λ. ὀπήτιον* «αιχμηρό εργαλείο», με δυσερμήνευτο αρκτικό ὑ- (βλ. λ. όπεας)].